Νο 762

Henry Beer (ΗΠΑ)

Οι ομοφυλόφιλοι είχαν, και εξακολουθούν να έχουν, πολύ περισσότερη επιρροή στη μόδα απ’ ότι οι μασόνοι στον ριζοσπαστισμό ή οι Δομινικανοί στο Λαϊκό Μέτωπο.
Ο ομοφυλόφιλος είναι ορκισμένος εχθρός της γυναίκας, ενώ ταυτόχρονα η ύπαρξή της τον στοιχειώνει. Όταν η γυναίκα είναι ανόητη, βλέπει τον ομοφυλόφιλο σαν ένα αδύναμο, κωμικό και περίπου ακίνδυνο άτομο’ όταν είναι έξυπνη σ’ αυτόν βρίσκει κάποιον που μαντεύει τις σκέψεις τηςμ που την καταλαβαίνει, που την ακούει’ κι επειδή όλες οι γυναίκες, είτε ηλίθιες είτε έξυπνες, λατρεύουν τη γλίτσα των κομπλιμέντων κι επειδή μόνο οι ομοφυλόφιλοι ξέρουν να χειρίζονται τον εγκωμιαστικό λόγο κι έχουν το θράσος, ή την αδιαντροπιά, να εξαπολύουν τους πλέον παρατραβηγμένους επαίνους, οι γυναίκες αποτελούν τα ιδανικά τους θύματα. Είναι πάντοτε έτοιμες να τους πιστέψουν. Τους λατρεύουν’ εξάλλου μιλούν την ίδια καυστική, υπαινικτική, επικριτική και αποπροσανατολιστικά υποκριτική γλώσσα. Οι ομοφυλόφιλοι δεν ορρωδούν προ ουδενός.

Paul Morand: Η αύρα της Σανέλ. Αυτοβιογραφική αφήγηση της Coco Chanel ( Άγρα)

Νο 761

Go Mishima (Ιαπωνία)

Έψαξα στη βιβλιοθήκη, κι ανάμεσα σ’ άλλα, το μάτι μου πήρε τον φίλο του μαέστρου. Τον Σατωμπριάν. Όπως πήγα να πάρω τον πρώτο τόμο από τις Αναμνήσεις Πέραν του Τάφου, μέσα από τις σελίδες του γλίστρησε μια φωτογραφία. Έσκυψα γρήγορα να τη μαζέψω.
Ήταν ένα νεαρό αγόρι ντυμένο στα κατάλευκα. Με τον αγκώνα του ενός χεριού ακουμπούσε νωχελικά σε μια στήλη από αλάβαστρο, που πάνω της ποζάριζα το άγαλμα ενός ερωτιδέα. Το άλλο χέρι κρεμόταν ελεύθερο και χαλαρό. Το παιδί είχε την ακαθόριστη χάρη και το διφορούμενο που συναντά κανείς στην προεφηβεία, κι ακόμα μου έκανε εντύπωση η ομορφιά του.
Δεν είχε τίποτα το ελληνικό. Αντίθετα, τα χαρακτηριστικά του έμοιαζαν ασιατικά. Σχιστά μάτια. Εξογκωμένα ζυγωματικά. Κι ένα πρησμένο, φιλήδονο στόμα. Κοιτούσε τον φακό μ’ ένα ύφος απόλυτης αθωότητας ή τέλειας πονηριάς δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω-, σαν να συναγωνιζόταν το άγαλμα δίπλα μου. Από τον διάδρομο ακούστηκαν τα βήματα του καθηγητή. Πρόλαβα ίσα ίσα να καταχωνιάσω τη φωτογραφία.

Μένης Κουμανταρέας: Η συμμορία της άρπας (Κέδρος)

No 760

Τα σώβρακα πρέπει να τα αγοράζεις στα γρήγορα, μια που το μόνο που έχεις να σκεφτείς είναι η πρακτικότητά τους, αλλά εγώ χρειάζομαι ένα-δυο λεπτά σκέψης πριν καταλήξω στο «Authentic». Αυτό που με καθυστερεί, είναι η ματαιοδοξία. Θέλω το βρακί μου να με κολακεύει κάπως. Κι αυτό είναι γελοίο. Κανείς δεν πρόκειται να δει το βρακί μου εκτός από τα σκυλιά μου και ίσως και κάποιον ερωτικό παρτενέρ. (…)
Καθώς επιστρέφω στο σπίτι μου με τα εσώρουχά μου σε μια σακούλα να κάθονται στη θέση του συνοδηγού, μου φαίνεται αξιοπερίεργο το ότι τα σώβρακα μπορούν να κατασκευάζονται στην Κίνα και να μεταφέρονται στη Νέα Ζηλανδία περνώντας από τα χέρια κι αφήνοντας κέρδος σε, κι εγώ δεν ξέρω πόσους, μεσάζοντας κι ωστόσο να μου τα πουλάνε 5,99 δολάρια Ν.Ζ. μόνο. Όσο για ο πακέτο με τα πέντε σώβρακα που κοστίζουν 8,59 δολάρια Ν.Ζ., αυτό με ξεπερνάει εντελώς.
Κι ακόμα, σκέφτομαι ότι δεν έχω ιδέα για το πώς φτιάχνεται ένα σώβρακο.

Τζόε Μπένετ: Από πού έρχονται τα σώβρακα; (Ωκεανίδα)

No 759

Ο πρώτος έρωτας του Διόνυσου ήταν ένα αγόρι. Το έλεγαν Άμπελο. Έπαιζε με το νεαρό θεό και τους Σάτυρους στις όχθες του Πακτωλού, στη Λυδία. Ο Διόνυσος θαύμαζε τα μακριά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους του, το φως που διαχεόταν από το σώμα του καθώς έβγαινε από το νερό. Ζήλευε όταν τον έβλεπε να παλεύει με κάποιον από τους Σάτυρους και οι γάμπες τους μπλέκονταν. Ήθελε να είναι ο μόνος που θα μοιραζόταν τα παιχνίδια του Άμπελου. Ήταν δύο «αθλητές του έρωτα». πάλευαν και ο Διόνυσος παραληρούσε όταν ο Άμπελος τον έριχνε κάτω και καθόταν πάνω στη γυμνή κοιλιά του. Μετά αφαιρούσαν τις σκόνες και τον ιδρώτα από τα σώματά τους πέφτοντας στο ποτάμι. Επινοούσαν νέους αγώνες. Ο Άμπελος ήταν πάντα ο νικητής.

Ρομπέρτο Καλάσο: Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας (Καστανιώτης)