No 740

Αχ, ένα αγόρι με απαλή σάρκα αγαπώ, που σ’ όλους του
φίλους το διέδωσε, κρυφά μου. Μα έστω, φάνηκα,
δίχως να κρύψω στανικώς το πώς με βασανίζει,
πως δεν με δάμασε αγοριού τυχαίου εμένα ο έρωτας.
Όμορφη η αγάπη ενός τεκνού! Δες και τον Γανυμήδη
που ο γιός του Κρόνου, ο βασιλιάς των αθανάτων, πόθησε’
στον Όλυμπον έτσι αρπαχτόν τον έφερε και τού ‘βαλε
φύλακα θείον της νιότης του της λατρεμένης που άνθιζε.
Μην απορείς λοιπόν και συ, ω Σιμονίδη, που ο έρωτας
ενός ωραίου αγοριού μ’ έχει κι εμέ δαμάσει.

Θέογνις [Ερωτικά (Παιδεραστικά)]

Αρχαίοι λυρικοί –Γ'. Ελεγειακοί (Άγρα)
Μετάφραση-Σχόλια: Γιάννης Δάλλας

No 739

Henri de Toulouse Lautrec (Γαλλία)

«Βεβαίως!» απάντησε θριαμβευτικά ο Όσκαρ. «Βεβαιότατα! Αυτό ακριβώς είπε – και ήταν σωστό! Ο Ντρέιτον Σεντ Λέοναρντ ήταν “θείος” του!»
«Τι;» απόρησα εγώ.
«Αυτός ο ευφημισμός είναι παλιός» είπε ο Όσκαρ χαμογελώντας. «Εμείς είμαστε εξοικειωμένοι με αυτόν, έτσι δεν είναι, κυρία ο' Κιφ;» Κ καλή γυναίκα μετακινήθηκε δεξιά αριστερά με συγκρατημένη ικανοποίηση, αφού εμπλεκόταν με αυτόν τον τρόπ στην αφήγηση του Όσκαρ. «Μια νεαρή κυρία μ’ έναν ώριμο θαυμαστή. Συχνά θα χαρακτηρίσει τον μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα ως “θείο” της. Το ίδιο συβέβη με τον νεαρό Μπίλι Γουντ και τον κύριο Ντρέιτον Σεντ Λέοναρντ. Και εάν, όπως σχεδίαζαν, είχαν φύγει για τη Γαλλία – όπως είχε πει ο Μπίλι στη μητέρα του ότι πιθανόν να έκαναν - δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα ταξίδευαν σαν “θείος” και “ανηψιός”. Είναι πιο διακριτικό. Ακόμα και στην ηπειρωτική Ευρώπη, απ’ ότι αντιλαμβάνομαι, διάφορες σπιτονοικοκυρές και ξενοδόχοι προτιμούν αυτή την τακτική. Ο Ντρέιτον Σεντ Λέοναρντ ήταν ο “θείος” του Μπίλι Γουντ…»

Τζάιλς Μπράντεθ: Ο Όσκαρ Ουάιλντ & οι δολοφόνοι στο μισοσκόταδο (Κέδρος)

Νο 738

Παναγιώτης Γράββαλος

Μέσα σ’ αυτή την πόλη δεν μπορείς να πάψεις να συλλογίζεσαι τον Καβάφη, σε κάθε γωνιά, και κάνοντας τις τέσσερα-πέντε ποιήματα κάθε χρόνο. Πρέπει να παέι κανείς στην Αλεξάνδρεια για να καταλάβει πώς δούλεψε ο Καβάφης. Πουθενά αλλού δε θα του ήταν δυνατό να γράψει: «είμεθα ένα κράμα εδώ…» ή «εν μέρει…» -πουθενά έξω από τους δρόμους με την εξωφρενική ποικιλία πρωτάκουστων ονομάτων. Κι ακόμη είναι ζήτημα αν θα μπορούσε να βρει αλλού μια τέτοιαν αίσθηση της λιμνάζουσας διάλυσης, της ματαιότητας της ανθρώπινης προσπάθειας και του αισθησιακού μηδενισμού που τόσο καλά έδωσε στην ποίησή του –κι αυτής της χάρης τέλος πάντων.

Γιώργος Σεφέρης: Μέρες Δ’

Η πιο εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης.
Στο μεσόφωτο του αρχοντικού σπιτιού του προσπαθούσα να διακρίνω τη μορφή του. Ανάμεσά μας είναι ένα μικρό τραπεζάκι, γιομάτο ποτήρια με χιώτικη μαστίχα κι ουίσκι –και πίνουμε.
Μιλούμε για πλήθος πρόσωπα κι ιδέες, γελούμε, σωπαίνουμε, και πάλι αρχίζει, με κάποια προσπάθεια, η κουβέντα. Εγώ πολεμώ να κρύψω στο γέλιο τη συγκίνηση και τη χαρά μου. Να ένας άνθρωπος μπροστά μου, άρτιος, που τελεί τον άθλο της τέχνης με υπερηφάνεια και σιωπή, αρχηγός ερημίτης, κι υποτάσσει την περιέργεια, τη φιλοδοξία και τη φιληδονία στον αυστηρό ρυθμό μιας επικούρειας ασκητικής.

Νίκος Καζατζάκης: Ταξιδεύοντας, Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-ο Μοριάς

- Το ξέρεις ότι ο Καβάφης έμενε πάνω από ένα μπορντέλο στην οδό Λέπσιους, δυο βήματα από δω; Ήταν μισογύνης και δεν απηύθυνε ποτέ το λόγο στις γυναίκες. Μολαταύτα, ως εξαιρετικά ευγενής άνθρωπος περνώντας μπρος από τις πουτάνες έλεγε πάντα καλημέρα ή καλησπέρα, ούτε κουβέντα όμως παραπάνω, κι εκείνες τον αντιχαιρέτιζαν καλημέρα ή καλησπέρα. Ως τη μέρα που η ματρόνα αγανακτισμένη του φώναξε: «Καλημέρα-καλησπέρα, αδερφάρα του κερατά!».

Ντανιέλ Ροντώ: Αλεξάνδρεια. Η πρωτεύουσα της μνήμης

στο Φαίδων Ταμβακάκης (επιμ.): Αλεξάνδρεια (Μεταίχμιο)

No 737

Ακόμα και μέσα στη μάλλον στενή δυτική αντίληψη για το σεξ, από τον Πλάτωνα έως τη Shere Hite είναι ξεκάθαρο πως κανένας ποτέ δεν μονοπωλούσε την αλήθεια για το σώμα μας. Ούτε υπάρχει ένας κυρίαρχος ορισμός τού τι απαρτίζει τη σεξουαλική συμπεριφορά στους ανθρώπους, στους πιθήκους ή στα ανώτερα θηλαστικά (αν και φαίνεται ότι είναι μια σύνθεση από [πράγματα που μαθαίνονται, πράγματα που κληρονομούνται και πράγματα εντελώς τυχαία)
Είναι εύκολο να είμαστε επικριτικοί όσον αφορά τα σεξουαλικά ήθη άλλων κοινωνιών. Οι Ισπανοί του 16ου αιώνα εξοργίστηκαν με την ομοφυλοφιλία και την παρενδυσία των ιθαγενών λαών τους οποίους κατέκτησαν στην Αμερική. Γι' αυτό κατέστρεφαν συστηματικά τα αγάλματα, τα κοσμήματα και τα μνημεία που απεικόνιζαν και εξυμνούσαν τέτοιες πρακτικές(...) Ακόμη και σήμερα ορισμένοι έφοροι μουσείων κρατούν κλειδωμένο αρχαιολογικό υλικό που το θεωρούν "άσεμνο" ή ανάρμοστο προς έκθεση.
Ωστόσο, εκκινώντας από μια χρονική αφετηρία περίπου 5.000 χρόνια πριν από την εποχή μας, είμαστε σε θέση πια να τεκμηριώσουμε μια ευρύτατη ποικιλία ανθρώπινης σεξουαλικότητας στην περιοχή της Ευρασίας: κτηνοβασία, ομοφυλοφιλία, πορνεία (εμφατικά όχι το αρχαιότερο επάγγελμα), παρενδυσία (ανδρική ή γυναικεία), τρανσεξουαλικότητα, ορμονοθεραπεία, σαδομαζοχισμός, αντισύλληψη, ιδέες περί φυλετικής καθαρότητας, σεξ ως αναψυχή αλλά και ως υπερβατική εμπειρία.

Taylor Timothy: Η προϊστορία του σεξ. 4.000.000 χρόνια ανθρώπινης σεξουαλικότητας (Αιώρα)