ΒΑΣ. ΕΔΟΥΑΡΔΟΣ: Σταμάτα, δε θέλω άλλη κουβέντα.
Η αξία σου, γλυκύτατε, ξεπερνάει κατά πολύ τα δώρα μου.
Οπότε, για αντιστάθμισμα, πάρε και την καρδιά μου.
Κι αν σε φθονήσουν για τους τίτλους σου,
θα σου χαρίσω κι άλλους’ γιατί ο Εδουάρδος σου
μόνο για να τιμάει εσένα χαίρεται που είναι βασιλιάς.
Φοβάσαι για τη ζωή σου; Θα ‘χεις φρουρά δική σου.
Θέλεις χρυσάφι; Όλο το θησαυροφυλάκιο στα χέρια σου.
Θέλεις να σ’ αγαπούν μα και να σε φοβούνται; Να η σφραγίδα μου:
αθώωνε, καταδίκαζε κι εξουσίαζε εξ ονόματος Εδουάρδου
ό,τι τραβάει η όρεξη σου, ό,τι ποθεί η ψυχή σου.
ΓΚΑΒΕΣΤΟΝ : Εμένα μου αρκεί μόνο να μ’ αγαπάτε.
Κι όσο θα μ’ αγαπάτε, θα θεωρώ τον εαυτό μου μέγα
σαν τον Καίσαρα, που περνούσε τους δρόμους της Ρώμης
κι έσερνε βασιλείς αιχμαλώτους στο άρμα του θριάμβου του.
Christopher Marlowe: Εδουάρδος Β’ και Η σφαγή των Παρισίων (Άγρα)
Μετάφραση: Σεραφείμ Βελέντζας