No 285

.

Οι σκηνές ερωτοτροπίας ανδρών με νεαρούς και αγόρια εμφανίζονται γύρω στο 575 και είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς μετά το 550’ μετά το 500 παρακμάζουν και εξαφανίζονται γύρω στο 475. Παριστάνουν τον εραστή να προσφέρει δώρα και να αγγίζει, να φιλά και τελικά να διαμηρίζει. Μολονότι οι γραπτές πηγές καθιστούν σαφές ότι οι Αθηναίοι είχαν συχνά πρωκτική επαφή με τους ερωμένους, οι Αθηναίοι καλλιτέχνες, με μια και μόνη γνωστή εξαίρεση, απέφευγαν επιμελώς την απεικόνισή της, ενδεχομένως γιατί κατ’ ουσίαν έβαζε τον παθητικό σύντροφο στη θέση της γυναίκας. Σκηνές ερωτοτροπίας αντρών και γυναικών εμφανίζονται λίγα χρόνια μετά από αυτές και ακολουθούν εν πολλοίς το ίδιο μοντέλο.

Andrew Stewart: Τέχνη, Επιθυμία και Σώμα στην αρχαία Ελλάδα (Αλεξάνδρεια)

No 284

Οι τελετές μύησης, που επιτρέπουν στα άτομα του κάθε φύλου να εισέρχονται οριστικά στην πραγματική φύση του άνδρα ή της γυναίκας, περιλαμβάνουν, μέσω της παρενδυσίας, την πρόσκαιρη συμμετοχή στη φύση του αντίθετου φύλου. Οι πολεμικές μυήσεις καταφεύγουν συνήθως σε θηλυκές μεταμφιέσεις. Αντίστροφα, στη Σπάρτη, η νεόνυμφη φοράει την πρώτη μέρα του γάμου της ρούχα ανδρικά. Στο Άργος, πάλι, η γυναίκα έπρεπε να φοράει την πρώτη νύχτα του γάμου της ψεύτικη γενειάδα για να κοιμηθεί με τον άνδρα της. Τηρουμένων των αναλογιών, το νεαρό άγόρι, πριν γίνει πολεμιστής, παραμένει στην πλευρά των γυναικών’ έτσι ο Αχιλλέας ανατρέφεται σαν κορίτσι.
(…) Ο ενήλικος παθητικός ομοφυλόφιλος που υιοθετεί γυναικεία ενδυμασία και συμπεριφορά αντιμετωπίζεται με βαθύτατη περιφρόνηση. Στις Θεσμοφοριάζουσες για παράδειγμα, ο Αριστοφάνης εμφανίζει επί σκηνής τον τραγικό ποιητή Αγάθωνα, που στο πλατωνικό Συμπόσιον γιορτάζει τη νίκη του, με γυναικεία περιβολή, να φοράει στηθόδεσμο (στρόφιον) και να κρατάει καθρέφτη, λύρα και ξίφος. Όλα δείχνουν ότι η εμφάνιση στο θέτρο ανδρών ντυμένων γυναικεία και μεταμφιεσμένων έτσι που να μην είναι ούτε άνδρες ούτε γυναίκες ήταν άκρως κωμική.
(…) Tόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στη Ρώμη, οι γυναικείοι ομοφυλοφιλικοί έρωτες αποτελούν αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης χλεύης, ίσως επειδή αυτοί που τους αναφέρουν είναι άνδρες. Το μόνο μη αρνητικό παρ’αδειγμα που μπορούμε να προβάλουμε από την αρχαία Ελλάδα είναι μιας γυναίκας ποιήτριας, της Σαπφούς.

Luc Brisson: Το αμφίβολο φύλο. Ανδρογυνία και ερμαφροδιτισμός στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα (ΜΙΕΤ)

No 283

Οι πολύ λίγες αναφορές – με τη μεγάλη και πολυσυζητημένη εξαίρεση της Σαπφούς – θεωρούν ότι η γυναικεία ομοφυλοφιλική δραστηριότητα είναι επιπρόσθετη, ή ότι συναγωνίζεται την ετεροφυλοφιλική συνουσία.(…) Τα ιατρικά κείμενα συμπεριλαμβάνουν μια εγχείρηση κλειτοριδεκτομής, που πρέπει να επιχειρηθεί όταν η κλειτορίδα είναι υπερβολικά ανεπτυγμένη και, - «μερικοί αναφέρουν» - γίνεται σχεδόν ανδρική (Παύλος Αιγίνης, Επιτομή, 6.70. Hanson1990:33), αλλά αυτό δεν το συνδέουν με τις tribades.
Τα χριστιανικά κείμενα επίσης σε γενικές γραμμές σιωπούν για το ζήτημα αυτό (…) υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές στα βιβλία επιτιμίων (…) στους Μέσους Χρόνους η γυναικεία ομοφυλοφιλία εθεωρείτο λιγότερο σοβαρή από την ανδρική, γιατί δεν συνεπαγόταν καμιά απώλεια σπέρματος’ επιπλέον, εθεωρείτο ότι η συνουσία μεταξύ δύο γυναικών είχε το χαρακτήρα υποκατάστατου εκεί όπου δεν υπήρχε ικανοποίηση από τη συνουσία άνδρα – γυναίκας.

.
Gillian Clark: Οι γυναίκες στην όψιμη Αρχαιότητα (Παπαδήμας)

No 282

Πώς ασκείτο αυτή η πορνεία; Στην Αθήνα, τα νεαρά αγόρια πήγαιναν στην κατοικία του εραστή τους ή τον περίμεναν να τους επισκεφθεί σε τόπους διαφθοράς, μακριά από τις πολυσύχναστες συνοικίες. Οι λιγότερο σεμνότυφοι βημάτιζαν πάνω-κάτω στις αλέες της Πνύκας και πρόσφεραν τις ερωτικές τους χάρες κοντά στις οχυρώσεις ή στον λόφο του Λυκαβηττού. Κάποιοι άλλοι – σκλάβοι – τοποθετούνταν από τον κύριο τους σε οίκους διαφοράς. Εκεί στέκονταν δίπλα στην πόρτα (καθίζεσθαι) περιμένοντας τον πελάτη. Η ανδρική πορνεία θεωρείτο επάγγελμα και επιβαλλόταν στους εκπορνευόμενους άνδρες ένας φόρος, που επικυρωνόταν κάθε χρόνο από την βουλή των Πεντακοσίων. Αυτός πληρωνόταν στους τελώνες. Παράλληλα με αυτήν την συνηθισμένη πορνεία, υπήρχε και μια άλλη πιο διακριτική, κοσμική, η οποία συγκέντρωνε νέους καλών οικογενειών.

Violaine Vanouke: Η πορνεία στην Ελλάδα και στη Ρώμη (Παπαδήμας)

No 281

Στην Ελλάδα, όσο κι αν η παιδεραστία ήταν απαγορευμένη από το Νόμο στις περισσότερες πολιτείες, πέρασε τόσο μέσα στα ήθη, ώστε μπόρεσε να εκτεθεί στη δημοσιότητα και να γίνει αντικείμενο εκτίμησης και μάλιστα και υμνολογίας: ένας Πλάτωνας δε θα την χρησιμοποιήσει σαν σημείο αναγκαίας αφετηρίας για τη φιλοσοφική ανάβαση στη γνώση του Είναι;
Πολλοί Έλληνες, άλλωστε, δεν ντρέπονταν καθόλου να αναγνωρίζουν πως η ομοφυλοφιλία τιμώταν σ’ αυτούς περισσότερο παρά οπουδήποτε αλλού, και πως οι άλλοι λαοί που την ήξεραν ήταν, σ’ αυτό το σημείο, μαθητές τους. Ο Ηρόδοτος βεβαιώνει πως αν οι Πέρσες επιδίδονταν στον έρωτα των αγοριών, ήταν γιατί το είχαν μάθει από τους Έλληνες. Και ο Ξενοφών («Κύρου Παιδεία», 11, 2, 28) λέει στον Κύρο:
«Θέλεις να προτρέψεις στις συνήθειες της Ελλάδας αυτόν τον νέο τον πλαγιασμένο κοντάσου, επειδή είναι ωραίος;»
Στο διάλογο «Οι Έρωτες», που αποδίδεται στον Λουκιανό, στο τριακοστό πέμπτο κεφάλαιο, ο υπερασπιστής του έρωτα των αγοριών αναγνωρίζει πως ο έρωτας αυτός δεν είναι και τόσο παλιός:
« Στις μακρινές εποχές ήταν άγνωστοι οι αρσενικοί έρωτες. Ήταν ανάγκη τότε να σμίγουν οι άντρες με τις γυναίκες για να εμποδιστεί η έκλειψη της φυλής των ανθρώπων… Ας πούμε πως τα αρχαία έθιμα ήταν αποτέλεσμα της αναγκαιότητας, μα πως οι εφευρέσεις που γίναν αργότερα από το ανθρώπινο πνεύμα πρέπει για μας να έχουν μεγαλύτερη αξία»

Robert Flacaliére: Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα (Παπαδήμας)

No 280

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΜΕΛΟ

(…)Στ’ ανθισμένα μου στήθη,
που για κείνον τα φύλαγα μονάχα,
γλυκά γλυκά εκοιμήθη
με τ’ απαλά μου χάδια
και των κέδρων μάς δρόσιζε η βεντάγια.

Το νυχτιάτικο αγέρι,
που εκείνου τα μαλλιά γύρω σκορπούσε,
χτύπαγε το λαιμό μου
μ’ ένα γαλήνιο χέρι
κι όλες τις αισθήσεις ηρεμούσε.

Έμεινα εκεί κοντά του
με την όψη γερτή στον εραστή μου,
τελείως αφημένη
και με την προσοχή μου
ανάμεσα στα κρίνα ξεχασμένη.

Άγιος Ιωάννης του Σταυρού\ Ισπανία
Ηλίας Ματθαίου: Ανθολογία ισπανικής ποίησης (ΧΙΙ-ΧΧ αιώνας)

No 279

Συχνά ένα όμορφο αγόρι με χείλη κατακόκκινα
γελώντας με ρωτάει: Σε τι Θεό πιστεύεις;
Του απαντώ: Στον έρωτα σου βρίσκω την πίστη,
τον Παράδεισο, το Θεό και την αιωνιότητα.

Abu Ishaq Ibrahim Ibn Sahl
Ανδρέας Αγγελάκης: Ποιητική Ανθολογία Αποκλίνοντος Ερωτισμού (Γνώση)

No 278

(Τουρκία)
.
Ο έρωτάς σου μ’ έκλεψε ολόκληρο,
είσαι το μόνο πράγμα που ποθώ,
νύχτα και μέρα καίγομαι για σένα,
είσαι το μόνο πράγμα που ποθώ.

Δεν φτάνει η ζωή για να χαρώ,
ούτε αν χαθώ, θα λυπηθώ καθόλου,
η αγάπη σου μονάχα με ησυχάζει,
είσαι το μόνο πράγμα που ποθώ.

Γιουνούς Εμρέ
Θωμάς Κοροβίνης: Οι Ασίκηδες. Εισαγωγή και ανθολογία της τουρκικής λαϊκής ποίησης από τον 13ο αιώνα μέχρι σήμερα (Άγρα)

No 277

Riza I-Abaasi (Περσία)
.
Ω Αγαπημένε μου,
Η σκέψη με κρατά μακριά σου.
Η σκέψη για το πρόσωπό σου
Σκεπάζει το πρόσωπό σου.

Όταν αναπολώ τα χείλη σου… ξεθωριάζουν
Όταν σκέφτομαι τα φιλιά σου… δεν ξανάρχονται.
.
Τζελαλαντίν Ρουμί: Ο Αγαπημένος (Αρμός)
Μετάφραση: Καδιώ Κολύμβα

No 276

Να, έρχεται αυτός και ευτυχώ
Άνεμοι πετάξτε μαλακά
Φύσα κι εσύ αύρα ευωδιαστή
Πέστε του γοργά πόσο πολύ
Με πόθο ανέμενα γι’ αυτό
Εκείνη τη νύχτα ευτυχισμένος
Στο στήθος σου ήμουν βυθισμένος
Στα φιλιά σου ήμουνα πνιγμένος
Πιστός κι αιώνια δεσμευμένος
Από έρωτα τόσο μεθυσμένος

Γέουντα α Λεβί
Εβραίοι ποιητές του Μεσαίωνα (Νεφέλη)
Μετάφραση: Ιωσήφ Βεντούρας

No 275

Bhupen Khakhar (Ινδία)

.
Μολονότι η Ινδία – η αρχαία και η σύγχρονη – μπορεί να αρνείται την ομοφυλοφιλία, αυτή υπήρχε πάντα και είχε εφαρμοστεί κρυφά. Το παλαιότερο κείμενο του Ινδικού νόμου που έχει διασωθεί, είναι το Arthashastra, από τον τέταρτο προ Χριστού αιώνα. Ο συγγραφέας του, Kautilya, αναφέρει πρόστιμα από 48 έως 94 πάνας για την ανδρική ομοφυλοφιλική δραστηριότητα και 12 έως 24 πάνας για τον λεσβιακό έρωτα

*****

Η ΑΡΚΟΥΔΑ Αυτός ο άνδρας έχει πλήρη επίγνωση της αρρενωπότητας του και προβάλλει με περηφάνια τα προφανή ανδρικά του προσόντα. Το σώμα του είναι βαρύ, μεγαλόσωμο και πολύ τριχωτό, το πρόσωπο του μεγάλο, με προτεταμένο πιγούνι και χωμένα στις κόγχες μάτια. Δυσκολεύεται να μείνει για πολύ καιρό καλοξυρισμένος και μολονότι μπορεί να ξυρίζεται πολλές φορές την ημέρα, τα κοντά γένια δεν θα εξαφανιστούν ποτέ. Μερικές φορές μπορεί να έχει μουστάκι ή μούσι (…) Μολονότι οι Αρκούδες αρέσκονται συχνά στο άγριο σεξ, όπως S&M ή σωματική τιμωρία, πολλοί επίσης είναι εξαιρετικά ευγενικοί και ακόμα παθητικοί άλλες φορές.

Terry Sanderson: Gay Kama Sutra (Κ. Παπαχρυσάνθου & Σια)

No 274

Το αποενοχοποιημένο βλέμμα

«Όμως εγώ δεν δέχομαι να με ανέχονται. Δε δε-
χομαι να μου κάνουν χάρη. Τραυματίζει την α-
γάπη μου για τον έρωτα και την ελευθερία»
Ζαν Κοκτό: To λευκό βιβλίο.

Στην ομάδα των ταινιών που συστεγάζονται κάτω από το συγκεκριμένο τίτλο υφίσταται μια μεταβολή στην εικόνα της ομοσεξουαλικότητας, η οποία συνάδει με την, έστω επιδερμική, ανοχή της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους ομοφυλόφιλους την τελευταία δεκαετία. Ο Ντομινίκ Φερναντές στην ενότητα της μελέτης του για την ομοφυλοφιλία στον κινηματογράφο αναρωτιέται: «Ανάμεσα σ’ αυτές τις εικόνες: τη δακρύβρεχτη, παθολογική, υστερική, εστετίστικη, κωμική η ταπεινωτική του ομοφυλόφιλου δεν υπάρχει άραγε κάποια θέση για μια φυσική εικόνα που να τον δείχνει σαν μια τέλεια παραλλαγή της φύσης και όχι σαν αποτέλεμα μιας κατασταλτικής παιδείας; Aπαλλαγμένο τόσο από μια κατάρα όσο και από τη γελοιοποίηση και που αν γνωρίσει τη δυστυχία, να μην σημαδεύεται καθόλου από τη σφραγίδα κάποιας ιδιαίτερης μοίρας, αλλά να επωμίζεται τις καθημερινές συγκυρίες της ανθρώπινης μοίρας;»
Η μετατόπιση του κέντρου βάρους της θέωρησης του ομοερωτισμού στον ελληνικό κινηματογράφο επιχειρείται με άξονα μια κοινότητα ταινιών, παραγωγής στη συντριπτική τους πλειονότητα της τελευταίας δεκαετίας, όπου η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί μια κλινική περίπτωση, με νευρωτικές προσκολλήσεις που γνωρίζει την κοινωνική αποδοκιμασία, αλλά τονίζεται σ’ αυτές η καταλυτική δύναμη και το θάρρος να είναι κάποιος διαφορετικός από τους άλλους αναλαμβάνοντας το κόστος αυτής της διαφοράς.
Έτσι, η ομοφυλοφιλία δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με τη «διαστροφή» και την «ανωμαλία». Αντίθετα, σχολιάζονται η επιθυμία του ζευγαριού, και όχι μόνο οι αγοραίες επιλογές, η αξιοπρεπής παραδοχή της ιδιαιτερότητας και οι σχέσεις αμοιβαιότητας και όχι μόνο η απόρριψη, η περιθωριοποίηση και η καταδίκη.
[…]
Οι σχέσεις των ανδρών στην ταινία (σημ: Τα παιδιά του Κρόνου του Γιώργου Κόρρα και Χρήστου Βούπουρα) επιβεβαιώνουν την άποψη που θέλει το χωρισμό ανάμεσα σε άνδρες εραστές ως τελετουργία μετάβασης από τον έρωτα στη φιλία, η οποία συνεπάγεται τη σταθεροποίηση της σχέσης. Συνυφαίνεται έτσι ένα δίκτυο εκμυστηρεύσεων και τρυφερότητας ανάμεσα σε gay που κατά το παρελθόν είχαν ερωτικές σχέσεις και, στη συνέχεια, αποτελούν μεταξύ τους ένα είδος «διευρυμένης ομοφυλοφιλικής οικογένειας»

.
Κωνσταντίνος Κυριακός: Διαφορετικότητα και Ερωτισμός (Αιγόκερως)

No 273

Οι αστρολογικές όψεις μεταξύ των πλανητών της καρδιάς και των πλανητών της σάρκας είναι πολύ πιο συχνά δυσοίωνες ή δυσαρμονικές στα ωροσκόπια των ομοφυλοφίλων απ' όσο στα ωροσκόπια των ετεροφυλοφίλων. Η εξήγηση είναι φανερή. Και οι μεν και οι δε αντιμετωπίζουν εμπόδια και δυσκολίες στην ανάπτυξη της συναισθηματικής τους ζωής. Οι ομοφυλόφιλοι σκοντάφτουν επίσης σε ένα πραγματικό εξοστρακισμό. Αναπτύσσονται σε μια κοινωνία που δεν κάνει καμία διευκόλυνση στις συναισθηματικές τους ανάγκες. (…) Ο συμβολισμός της Σελήνης και της Αφροδίτης αντιπροσωπεύει τη συμπεριφορά που θεωρείται θηλυκή και είναι κατά συνέπεια κολάσιμη για τα αγόρια. Έτσι, καθώς έχουν σε γενικές γραμμές πιο αναπτυγμένη την ευαισθησία, όπως και όλες τις δυνάμεις της Σελήνης, και είναι υποχρεωμένοι να ζουν μέσα στην κοινωνία των ετεροφυλοφίλων, πότε καταπνίγοντας αυτή την ευαισθησία τους και πότε οδηγώντας την στην υπερβολή, η Σελήνη και η Αφροδίτη παρουσιάζουν συχνά στο γενέθλιο ωροσκόπιο τους ένταση στις μεταξύ τους όψεις, κάτι που δείχνει μια βεβιασμένη σιγουριά στην έκφραση και την εμφάνιση των συναισθημάτων και ευαισθησιών τους και μερικές φορές κάποια έλλειψη στην εσωτερική αρμονία.

Περικλής Καραμηνάς: Αστρολογία και Ομοφυλοφιλία (Ηλίανθος)

No 272

Christian Smidt - Rasmussen

.

Άνδρες και γυναίκες που συμπεριφέρονται με βάση τα στερεότυπα που υπάρχουν για την ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζονται, με αρκετή ευκολία, από τους φοιτητές/τριες ομοφυλόφιλα άτομα, ενώ, όλα τα υπόλοιπα θεωρούνται ετεροφυλόφιλα. Αυτή η διαπίστωση που έγινε από μένα κατά τη διάρκεια της συζήτησης οδήγησε στο εξής σχόλιο: «Φταίνε οι ομοφυλόφιλοι γι’ αυτό, γιατί αν ομολογούσαν περισσότεροι την προτίμησή τους θα είχαμε και εμείς διαφορετικά παραδείγματα για την ομοφυλοφιλία – με την έννοια ότι δε θα μέναμε στις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Εγώ προσωπικά δε γνωρίζω ομοφυλόφιλα άτομα, δεν έχω προσωπικές εμπειρίες από συναναστροφή. Ίσως αν γνώριζα, να είχα διαφορετική άποψη»
Η παρατήρηση αυτή μας οδήγησε στη διαπίστωση ότι τα στερεότυπα για την ομοφυλοφιλία δεν είναι αποτέλεσμα – τις περισσότερες φορές – ατομικών εμπειριών, αλλά η ομοφυλοφοβία «μαθαίνεται» κοινωνικά, αναπαράγεται και ευνοεί την ανάπτυξη των στερεοτύπων για την ομοφυλοφιλία σε μια κοινωνία, όπου τα περισσότερα ομοφυλόφιλα άτομα είναι αόρατα.

Θ. Παπαζήση – Ν. Χατζητρύφων – Θ. Κτενίδης: Το φύλο και η συμπεριφορά του. Ομοφυλοφιλία – ομοφυλοφοβία (Παρατηρητής)

No 271

Η ομοφυλοφοβία ενισχύει την εύθραυστη ετεροφυλοφιλία ορισμένων ανδρών. Είναι, λοιπόν, ένας μηχανισμός ψυχικής άμυνας, μια στρατηγική για την αποφυγή αναγνώισης ενός μέρους του εαυτού τους που δεν γίνεται αποδεκτό. Η διοχέτευση της επιθετικότητας προς τους ομοφυλόφιλους είναι ένας τρόπος να εξωτερικεύσει κανείς τη σύγκρουση και να την καταστήσει υποφερτή. Κατά τον Gregory Herek, η ομοφυλοφοβία μπορεί να έχει επίσης κοινωνικές προεκτάσεις: ένας ετεροφυλόφιλος εκφράζει τις προκαταλήψεις του εναντίον των γκέθ για να κερδίσει την επιδοκιμασία των άλλων και με αυτό τον τρόπο να τονώσει την αυτοπεποίθησή του. Τέλος, η ομοφυλοφοβία είναι μια άποψη γενικότερης ιδεολογίας, όπως για παράδειγμα η συντηρητική θρησκευτική ιδεολογία που επιτάσσει αυστηρά προκαθορισμένες ανδρικές και γυναικείες δραστηριότητες.
Ωστόσο, η ομοφυλοφοβία δεν έχει μόνο «πλεονεκτήματα». Εκτός του ότι εξαγριώνει σκανδαλωδώς τους ομοφυλόφιλους – χωρίς να λογαριάσουμε τους ομοφυλόφιλους που έχουν οι ίδιοι τους ενστερνιστεί αυτή την ομοφυλοφοβία – στοιχίζει ακριβά στους ετεροφυλόφιλους άνδρες. Όχι μόνο τους κάνει «μάρτυρες του ανδρικού ρόλου», κατά την έκφραση του Joseph Pleck, αλλά αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη της ανδρικής φιλίας.

Κώστας Τσαρούχας: Άλκηστις (Ελληνικά γράμματα)

No 270

Steve Walker (Καναδάς)
.

Μέσα στη νύχτα ξυπνήσαμε πολλές φορές, γιατί η θέρμη κι η ανάγκη του άλλου μας έφερνε πιο κοντά και η γύμνια των κορμιών μάς ερέθιζε διαρκώς. Κάτω από το μαύρο πλατύ ουρανό, με τα τρέμουλα άστρα για στολίδι, βρέθηκα πάνω στο σώμα του που έκαιγε και έτρεμε να μου δοθεί ολοκληρωτικά. Μπήκα με σεβασμό και ευλάβεια μέσα του και χάθηκα στην εξουσία που μου έδινε το πάθος. Έλιωνε μέσα στην αγκαλιά μου σαν να ήτανε η πρώτη νιφάδα χιονιού που έπεφτε στην ανοιχτή παλάμη μου.Λίγο αργότερα με έπαιρνε στα δυνατά χέρια του για να με κάνει δικό του με το ίδιο τρέμουλο και μια αισθητή λαχτάρα μη σπάσω και πονέσω στα δάχτυλα, στους μυς και στους χτύπους της καρδιάς του. Με αγάπησε, τον αγάπησα με όλη την ευαισθησία. Ο κατακτητής ήταν ταυτόχρονα και πορθημένος.Ο κύκλος του έρωτα ολοκληρώθηκε.

Σεβαστός Σαμψούνης: Η επικίνδυνη συνήθεια να αισθάνομαι (Β. Κυριακίδης)

No 269

Steve Walker (Καναδάς)

.
« Έτσι παθαίνει ο άνθρωπος εγκεφαλικό», σκέφτηκε ο Πέτρος, μόλις αντίκρισε τον Θεό που μπήκε στο γυμναστήριο. Κανονικά, έπρεπε ν’ απαγορεύεται σε τόσο ωραίους άντρες να κυκλοφορούν ελεύθεροι και τόσο ελαφρά ντυμένοι. Πού πας, κύριος, και καυλώνεις τον κόσμο ατιμωρητί;
Αναστενάζοντας, έγειρε ξανά στον πάγκο κι έκανε άλλο ένα σετάκι, μπας και βγάλει τον Άδωνι, με το υπέροχο κορμί, από το μυαλό του. Πιο εύκολο, όμως ήταν να βγάλει το ίδιο το μυαλό του και να το πετάξει από το παράθυρο. Κάθε τόσο, έριχνε κλεφτές ματιές στον όμορφο άντρα, που – Θεέ μου, σκύβει να δέσει το κορδόνι του! Αυτό δεν είναι κώλος, είναι ναός να προσκυνήσω.

Λύο Καλοβυρνάς: Το θεϊκό συνταγολόγιο (Περίπλους)