No 490

(Η αυγή στα όρια)

H αυγή στα όρια των Άρκτων...
Κάτω από τα θολωτά κλαδιά
Σε λίγο θα δρέψουν τα μήλα
Δυο γυναίκες αγαπιούνται,
Γυναίκες λησμονημένες-αγνοημένες
Από το Νόμο. Η μια ξαπλωμένη
Η άλλη φαύνα, ή, μήπως,
Λυρική τρέλα του δάσους.

Pierrette Micheloud / Ελβετία
Σύγχρονοι ποιητές της γαλλόφωνης Ελβετίας (Νεφέλη)

Μετάφραση: Βικτωρία Θεοδώρου

No 489

Jeanne Mammen (Γερμανία)

Δεν ήταν στον τύπο της να κουνιέται, άφηνε να της ξεφεύγουν μερικοί σύντομοι αναστεναγμοί, τόσο απαλοί όσο και όλα πάνω της. Ακούγονταν ειλικρινείς κι εγώ αντλούσα τρομερό ενθουσιασμό. Τι ωραία που καταπιανόμουν να πιπιλάω το μικρό γορμπαλάκι από σάρκα που προεξείχε, πώς αφηνόμουν ν’ αφουγκράζομαι αυτή την έκσταση! Όταν ξαναντυθήκαμε όλοι, μες στην ευθυμία και στην αναστάτωση που επικρατούσε στα αποδυτήρια ενός κλαμπ για σπορ, ο Πολ, που έλεγε τα πράγματα πιο καθαρά απ’ όλους τους άλλους, απευθύνθηκε σ’ εκείνη: Λοιπόν, ήταν καλά έτσι δεν είναι; Άξιζε τον κόπο που ενέδωσε! Απάντησε, χαμηλώνοντας τα μάτια και τονίζοντας την πρώτη συλλαβή, ότι ένα άτομο της είχε κάνει εντύπωση. Σκέφτηκα: «Θεέ μου, κάνε να ‘μαι εγώ!»

Κατρίν Μιγιέ : Η σεξουαλική ζωή της Κατρίν Μ. (Κέδρος)

No 488

Nebojsa Zdravkivic (Σερβία)

Για μένα το μποξ είναι απλώς ένας τρόπος να σκοτώνω το χρόνο μου μέχρι να ξεκινήσω ειδικότητα. Ο κόσμος του μποξ νιώθει προδομένος από την εμφανή έλλειψη πάθους μου, αλλά ο Τύπος με λατρεύει. Είναι τρισευτυχισμένοι επειδή είμαι λευκός, και όταν γράφουν για μένα μπορούν να εκφράσουν τις φυλετικές ανησυχίες τους ενώ προσποιούνται το αντίθετο. Άνθρωποι που κανονικά δεν αντέχουν την ιδέα της βίας είναι ξαφνικά πρόθυμοι να κάνουν μια εξαίρεση. Ακόμη και οι Άιμις βάζουν στοιχήματα και γράφονται σε συνδρομητικά κανάλια.
Ο αγώνας που θα κρίνει τον πρωταθλητή απέχει πέντε μέρες όταν το κοινό ανακαλύπτει ότι έχω φίλο, ο οποίος μπορεί να μην μοιάζει με το Χιού, αλλά σίγουρα μαγειρεύει το ίδιο. Δεν έχω πει ποτέ ψέματα ούτε προσπάθησα να αποφύγω το θέμα, απλώς κανείς δεν είχε ρωτήσει. Δεν το είχα θεωρήσει ποτέ κάτι σημαντικό, αλλά η είδηση μοιάζει να αλλάζει τα πάντα. Όσοι με αγαπούσαν επειδή είμαι λευκός νιώθουν τώρα προδομένοι. Με είχαν επιλέξει να τους εκπροσωπήσω. Υποτίθεται ότι τις έριχνα σε κάποιον μαύρο για λογαριασμό τους, αλλά τώρα δεν είναι πια σίγουροι για το ποιον υποστηρίζουν. Τι είναι πιο σημαντικό, το χρώμα μου ή οι σεξουαλικές μου προτιμήσεις;
Η απάντηση έρχεται όταν αρχίζουν να καταφθάνουν βουνά ολόκληρα από σύκα και γράμματα μίσους στην αίθουσα που προπονούμαι, στο ησυχαστήριό μου (…)

David Sedaris: Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα (Μελάνι)

No 487

Etienne Benassi (Κροατία)

ΑΛΕΞΗΣ: Μα δεν είπες ότι είναι εδώ κοντά το ιδιαίτερο;
ΣΤΑΘΗΣ: Ε, κοντά είναι το Μαρούσι. Δεν είναι μακριά.
ΑΛΕΞΗΣ: Στάθη, έχεις κάτι;
ΣΤΑΘΗΣ: Ναι. Όχι.
ΑΛΕΞΗΣ: Έχεις ή δεν έχεις;
ΣΤΑΘΗΣ: Ιδιαίτερο;
ΑΛΕΞΗΣ: Όχι,πρόβλημα.
ΣΤΑΘΗΣ: Όχι … πρόβλημα…Δηλαδή, δεν έχω ιδιαίτερο.
ΑΛΕΞΗΣ: Ιδιαίτερο πρόβλημα ή ιδιαίτερο μάθημα;
ΣΤΑΘΗΣ (ξαφνικά υψώνει τον τόνο της φωνής): Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα. Και δεν έχω ιδιαίτερο μάθημα στο Μαρούσι. Έχω εδώ κιντά…
ΑΛΕΞΗΣ: Πρόβλημα;
ΣΤΑΘΗΣ: Όχι, μάθημα.
ΑΛΕΞΗΣ: Συγγνώμη, γιατί έχω καταμπερδευτεί.
ΣΤΑΘΗΣ: Καλύτερα να φύγω να πάω στο ιδιαίτερο. Μη με ρωτήσεις, δεν είναι στο Μαρούσι, είναι εδώ κοντά.
ΑΛΕΞΗΣ.:Το μάθημα.
ΣΤΑΘΗΣ: Ναι.
ΑΛΕΞΗΣ: Το πρόβλημα δεν βλέπω πού είναι.
ΣΤΑΘΗΣ: Αλέξη, σου είπα ψέμματα. Δεν έχω ιδιαίτερο μάθημα.
ΑΛΕΞΗΣ: Έχεις όμως ιδιαίτερο πρόβλημα. Μη μου πεις «όχι». Αυτό το βλέπω.
ΣΤΑΘΗΣ: Αλέξη, θέλω να κάνουμε έρωτα.

Θανάση Παπαθανασίου-Μιχάλη Ρέππα: Safe Sex. Το σενάριο της ταινίας (Μοντέρνοι καιροί)

No 486

Gillian Palmer (Ν. Ζηλανδία)

Εκείνη σ’ ένα καναπέ με το κέντημά της, εγώ ξαπλωμένος τεμπέλικα σε μια πολυθρόνα χωρίς να κάνω τίποτα. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμαστε τελείως μόνοι.
«Τον αγαπάς πολύ τον Σεμπάστιαν;»
«Μα, βέβαια».
«Τις ξέρω καλά αυτές τις ρομαντικές φιλίες των Εγγλέζων και των Γερμανών. Δεν είναι Λατίνοι. Δεν κάνουν κανένα κακό όταν διαρκούν λίγο».
Ήταν τόσο ατάραχη όταν πρόφερε αυτά τα λόγια που δεν μπορεί να την είχα παρεξηγήσει. Παρ’ όλα αυτά δεν κατάφερα να βρω μια απάντηση, ούτε κι εκείνη περίμενε να της απαντήσω γιατί συνέχισε να κεντάει σταματώντας μόνο που και που για να ταιριάξει τις μεταξωτές κλωστές και τα χρώματα.
«Είναι ένα είδος αγάπης που κατέχει τα παιδιά πριν γνωρίσουν ακόμα τη σημασία της. Στην Αγγλία συμβαίνει όταν σχεδόν έχετε γίνει άντρες. Το προτιμώ έτσι. Καλύτερα να αισθάνεσαι μια τέτοια αγάπη για ένα αγόρι παρά για ένα κορίτσι».

Έβελιν Βω: Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ (Κάκτος)

No 485

Tascha (ΗΠΑ)

.
1706

.

Σήμερα ή αυτό το μεσημέρι

Στάθηκε τόσο κοντά

Σχεδόν την άγγιξα

Απόψε θα τη βρεις

Πέρα απ' τη γειτονιά

Πέρα απ' τους κλώνους και τα καμπαναριά

Τώρα πέρα απ' το μάντεμα

.

Ε. Ντίκινσον: "44 ποιήματα και 4 γράμματα" (Το Ροδακιό)

Mετάφραση: Ερρίκου Σοφρά

No 484

(Ισημερινός)

Ο ήλιος, όση ώρα μιλούσε η Τζούλια,έπαιχε κρυφτό μ’ένα σύννεφο. Μόλις έλαμψε, σκέπασε τα μάτια και πάλι όπως είχε κάνει και πριν, σήκωσε ως και το βιβλίο’ ο ήλιος έγινε εκτυφλωτικός και για μια στιγμή σώπασε, έκλεισε τα μάτια τελείως κι έγειρε το κεφάλι προς τα πίσω.
Είναι υπέροχη! συλλογίστηκε η Έλεν, ξυπνώντας απότομα από την ιστορία με τη γριούλα’ γιατί ο ήλιος φώτιζε την Τζούλια σαν προβολέας θεάτρου, και το μπλε της φόρμας και του μπουφάν τόνιζαν το μαυρισμένο της δέρμα, τις σκούες βλεφαρίδες και τα καθαρά, ολόισια φρύδια’ κι επειδή τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα με το τιρμπάν, ξεχώριζαν ακόμα πιο καθαρά οι πανέμορφες γραμμές του προσώπου και του λαιμού. Είχε μισανοίξει τα χείλη. Το στόμα της ήταν σαρκώδες, τα δόντια ελαφρώς καβαλητά, όχι τελείως ίσια. Όμως ακόμα κι αυτό ήταν υπέροχο: ένα από αυτά τα ψεγάδια στην εμφάνιση που μυστηριωδώς κάνουν ένα ωραίο πρόσωπο ακόμα πιο ωραίο απ’ ό,τι αν ήταν αψεγάδιαστο.

.
Σάρα Ουότερς: Ξαγρυπνώντας (Καστανιώτης)

No 483

Nelly Kahloun (Τυνησία)

Τα μάτια της κατηφόρισαν στη βελούδινη ρόμπα της. Μετά από τόσα χρόνια καταναγκαστικής εξιδανίκευσης, ήταν παράξενο που ξαφνικά μπορούσε να κοιτάζει την Έλκε με σάρκα και οστά, σαν κάτοχο ενός σώματος που μερικές φορές λαχταράει να ζεστάνουν και να το χαϊδέψουν.
«Επιτέλους» είπε η Κλέα, απλώνοντας το χέρι για να της λύσει τη ζώνη της ρόμπας.
«Σα στο σπίτι σου» είπε η Έλκε, τυλίγοντας τα χείλη τους στην ένωση.

Λίζα Άλθερ: Βράχος (γράμματα)

No 482

Τα αισθήματά της για μένα ήταν στο πιο πρώιμο, το πιο τρυφερό και ευαίσθητο στάδιο, και το να αναγκαστεί να τα καταπιέσει τόσες ώρες παρακολουθώντας ανήμπορη τον Μωρίς να ασκεί όλα του τα συνηθισμένα δικαιώματα πάνω μου – να μου πιάνει το χέρι, να με φιλάει και τα λοιπά – θα πρέπει να ήταν τρομερό για εκείνη. Όταν, λίγο αργότερα, είπαμε αντίο, κοντά στο Άλμπερτ Μεμόριαλ, κατέβηκε σχεδόν τρέχοντας την Κουίνσγκεϊτ χωρίς να κοιτάξει πίσω της. Θυμάμαι πως ήθελα να τρέξω ξοπίσω της και θυμάμαι το χέρι του Μωρίς στο μπράτσο μου, να με κρατάει. Ίσως τότε πια να είχε συνειδητοποιήσει πως είχε εμπλακεί σε μια μάχη ισχύος, μολονότι σίγουρα δεν τη θεωρούσε και πολύ σοβαρή. Προφανώς, ήταν βέβαιος πως οι πιθανότητες ήταν με το μέρος του. Θα διαισθανόταν πως η νίκη ήταν δική του – ή μάλλον πίστευε πως του ανήκε δικαιωματικά.
Ε λοιπόν, δυστυχώς, ο Μωρίς έκανε λάθος.

Τζόναθαν Κόου: Σαν τη βροχή πριν πέσει (Πόλις)

No 481

Andy Warhall(ΗΠΑ)

* Ο Τρούμαν Καπότε μου είπε μια φορά ότι ορισμένα είδη σεξ είναι στο σύνολό τους τέλειες εκδηλώσεις νοσταλγίας, και νομίζω ότι αυτό αληθεύει. Άλλα είδη σεξ έχουν μέσα τους νοσταλγία σε βαθμό που ποικίλλει, από λίγη ως πολλή, νομίζω όμως ότι θα μπορούσε να πει κανείς με σιγουριά πως το σεξ στο μεγαλύτερο ποσοστό του έχει κάτι να κάνει με κάποια μορφή νοσταλγίας για κάτι.
Το σεξ είναι, μερικές φορές, η νοσταλγία για την εποχή που το θέλατε.
Το σεξ είναι η νοσταλγία του σεξ.

* Οι φαντασιώσεις είναι που δημιουργούν προβλήματα στους ανθρώπους. Αν δεν είχατε φαντασιώσεις δε θα είχατε προβλήματα, γιατί απλά θα παίρνατε ό,τι υπήρχε. Τότε όμως δε θα είχατε και ειδύλλια, γιατί το ειδύλλιο είναι να βρεις τη φαντασίωσή σου σε κάποιον που δεν την έχει. Ένας φίλος μου λέει: «Αγαπούν σ’ εμένα τον άντρα που δεν είμαι».

Η φιλοσοφία του Αντυ Γουώρχολ. Από το Α στο Β και πάλι απ’ την αρχή (σέλας)