No 76

Τελικά, ύστερα από χρόνια, μια μέρα μετά το θάνατο του σκύλου του, ο Νηλ στάθηκε στην κουζίνα με την πλάτη γυρισμένη στους γονείς του και είπε μ’ αναπάντεχη ευκολία «Είμαι ομοφυλόφιλος». Οι λέξεις φάνηκαν ανεπαρκείς, υποβιβάζοντας τη σημασία της φράσης. Για πολλά χρόνια είχε πιστέψει πως η σεξουαλικότητα του ήταν ξεκομμένη απ’ τον εαυτό του, τώρα όμως συνειδητοποιούσε πως ήταν ένα κομμάτι της ζωής του. Είχε την ξαφνική, όλο απελπισία αίσθηση πως αν και οι λέξεις είχαν ειπωθεί με ευκολία, το γεγονός πως βγήκαν στον αέρα ήταν αθεράπευτα κολάσιμο. Μόνο τότε για πρώτη φορά, παραδέχτηκε πως ήταν αλήθεια και ξέσπασε σε λυγμούς, περίλυπος που δε θα ήταν όπως τον ήθελε η μητέρα του, που την πρόδιδε. Ο πατέρας του δίσταζε σιωπηλός' ήταν απών εκείνη τη στιγμή, όπως ήταν τον περισσότερο καιρό – μια έντονη απουσία. Ο Νηλ πάντα τον θυμόταν καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού, να φοράει μόνο τα εσώρουχα του, απορροφημένο μπρος στην τηλεόραση. Του είπε, «Όλα είναι εντάξει Νηλ». Η μητέρα του όμως έδειξε αποφασιστικότητα' το κάτω χείλι της έμεινε ασάλευτο. Είχε τεράστια αποθέματα δύναμης που χρησιμοποιούσε μόνο σε στιγμές σαν κι αυτή. Τον αγκάλιασε από πίσω, τυλίγοντάς τον σε παιδικές μυρωδιές αρωμάτων και κέικ σοκολάτας και ψιθύρισε, «Όλα εντάξει αγόρι μου». Για πρώτη φορά στη ζωή του, τα λόγια της του φάνηκαν το ίδιο άστοχα όπως και τα δικά του. Ο Νηλ αισθάνθηκε να βουλιάζει σε μια αμήχανη εφηβεία, μισώντας τη συμπόνια της, μη θέλοντας το άγγιγμα της. Ήταν αυτό που θα αισθανόταν από δω και μπρος κάθε φορά που θα βρισκόταν μπροστά της – ακόμη και τώρα στα εικοσιτρία του, φέρνοντας σπίτι το αγόρι του για να τη γνωρίσει.

Ντέιβιντ Λίβιτ : Ερωτικός χορός (Οδυσσέας)