Μετά ξέσπασε το επεισόδιο.
Σαν αγριόγατος, ο Φράνκι τινάχτηκε από την άλλη άκρη του δωματίου και άρπαξε τον ζωγράφο από το λαιμό και μου φάνηκε πως του έσφιγγε το λαιμό με σκοπό να τον σκοτώσει.
Άρπαξα το τηλέφωνο και κάλεσα την αστυνομία και είπα πως συνέβαινε ένα τρομερά επείγον περιστατικό στο σπίτι.(...)
Εκείνη τη μέρα ήταν που έλαβε χώρα η πραγματική διάλυση ανάμεσα στον Φράνκι και σ' εμένα.Δίχως να του πω λέξη, μάζεψα όλα μου τα πράγματα στο στούντιο και τα στοίβαξα μέσα στο αυτοκίνητο. Μετά ο ζωγράφος κι εγώ μπήκαμε μέσα. Ο Φράνκι καθόταν σιωπηλός στην μπροστινή βεράντα μαζί με την Λεόντσια, την πιστή μας οικονόμο, που ήταν εξίσου σιωπηλή.Αλλά καθώς το αυτοκίνητο έπαιρνε μπρός, ο Φράνκι κατέβηκε τρέχοντας από την βεράντα.
"Θα με αφήσεις δίχως να σφίξουμε τα χέρια; Ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια μαζί;"
Σφίξαμε τα χέρια. Μετά ο ζωγράφος κι εγώ φύγαμε.
***
Κάθησα πλάι στο κρεβάτι του μέσα στην αίθουσα ανάρρωσης πιάνοντας σφιχτά το χέρι του, ώσπου ένας νοσοκόμος με πληροφόρησε πως η ώρα του επισκεπτηρίου μου είχε τελειώσει. Μετά απ' αυτό τον επισκεπτόμουνα κάθε μέρα ώσπου του έδωσαν εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Μετά από μια μέρα-ακριβώς πριν την αποδέσμευση του ή πιθανόν ύστερα από την εγχείρηση-τηλεφώνησα στους γιατρούς και μου είπαν πως ο καρκίνος των πνευμόνων του Φράνκι δεν ήταν δυνατόν να χειρουργηθεί.
"Πόσο καιρό;" ρώτησα.
Η απάντηση ήταν έξι μήνες.
Έκλεισα το τηλέφωνο και ξέσπασα σε κλάματα.
Τεννεσή Ουίλλιαμς : Αναμνήσεις (Ίνδικτος)
Σαν αγριόγατος, ο Φράνκι τινάχτηκε από την άλλη άκρη του δωματίου και άρπαξε τον ζωγράφο από το λαιμό και μου φάνηκε πως του έσφιγγε το λαιμό με σκοπό να τον σκοτώσει.
Άρπαξα το τηλέφωνο και κάλεσα την αστυνομία και είπα πως συνέβαινε ένα τρομερά επείγον περιστατικό στο σπίτι.(...)
Εκείνη τη μέρα ήταν που έλαβε χώρα η πραγματική διάλυση ανάμεσα στον Φράνκι και σ' εμένα.Δίχως να του πω λέξη, μάζεψα όλα μου τα πράγματα στο στούντιο και τα στοίβαξα μέσα στο αυτοκίνητο. Μετά ο ζωγράφος κι εγώ μπήκαμε μέσα. Ο Φράνκι καθόταν σιωπηλός στην μπροστινή βεράντα μαζί με την Λεόντσια, την πιστή μας οικονόμο, που ήταν εξίσου σιωπηλή.Αλλά καθώς το αυτοκίνητο έπαιρνε μπρός, ο Φράνκι κατέβηκε τρέχοντας από την βεράντα.
"Θα με αφήσεις δίχως να σφίξουμε τα χέρια; Ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια μαζί;"
Σφίξαμε τα χέρια. Μετά ο ζωγράφος κι εγώ φύγαμε.
***
Κάθησα πλάι στο κρεβάτι του μέσα στην αίθουσα ανάρρωσης πιάνοντας σφιχτά το χέρι του, ώσπου ένας νοσοκόμος με πληροφόρησε πως η ώρα του επισκεπτηρίου μου είχε τελειώσει. Μετά απ' αυτό τον επισκεπτόμουνα κάθε μέρα ώσπου του έδωσαν εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Μετά από μια μέρα-ακριβώς πριν την αποδέσμευση του ή πιθανόν ύστερα από την εγχείρηση-τηλεφώνησα στους γιατρούς και μου είπαν πως ο καρκίνος των πνευμόνων του Φράνκι δεν ήταν δυνατόν να χειρουργηθεί.
"Πόσο καιρό;" ρώτησα.
Η απάντηση ήταν έξι μήνες.
Έκλεισα το τηλέφωνο και ξέσπασα σε κλάματα.
Τεννεσή Ουίλλιαμς : Αναμνήσεις (Ίνδικτος)
3 σχόλια:
Aπό ΤΑ ΝΕΑ, 19-06-2004
Γράφει ο Πέτρος Τατσόπουλος:
[…]
Πολλοί συγγραφείς, στο λυκόφως της ζωής τους, νιώθουν την ανάγκη για ένα γραπτό απολογισμό. Άλλοι περιορίζονται στα παιδικά και στα νεανικά τους χρόνια, άλλοι υπερπηδούν την αντιπυρική ζώνη και αγγίζουν έως και τις πιο πρόσφατες πληγές τους.
Ανάμεσα στους τελευταίους περιλαμβάνεται ο θεατρικός συγγραφέας Τεννεσσή Ουίλιαμς. Στις «Αναμνήσεις» (Ίνδικτος), γραμμένες την περίοδο 1972-75, μία περίπου δεκαετία πριν πεθάνει, μιλάει για τα πάντα - εκτός από το έργο του καθαυτό - χωρίς ενοχές και πόζα, όπως πιθανότατα θα μιλούσε και στον ψυχαναλυτή του. Ανακαλύψτε διαβάζοντάς τον πώς μπορεί κάποιος να συμφιλιωθεί με την αποτυχία του.
…
~~~~~~~~~~~~
Aπό το site του (Κυπριακού) Δημοσιογραφικού Οργανισμού «Ο Φιλελεύθερος» - Κυριακή, 21 Μαρτίου 2004
Ο Τένεσση Ουίλλιαμς γνωρίζει την αξία του έργου του πολύ καλά. Έτσι, φροντίζει να βάλει στην άκρη τις όποιες διαθέσεις για βαθυστόχαστη αναφορά στα έργα αυτά και ξεκινά ένα συναρπαστικό πήγαιν' έλα στα στιγμιότυπα της προσωπικής του ζωής. Αφοπλιστικά ειλικρινής, μας βάζει στο κλίμα των ερωτικών του αναζητήσεων, μας προβάλλει τις σχέσεις του με την αδελφή του Ρόουζ και τη μητέρα του Μις Εντουίνα, φιλίες και έχθρες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των καλλιτεχνικών κύκλων της Νέας Υόρκης, φαινομενικά ασήμαντες και συχνά φαιδρές, κατά βάθος όμως ενδεικτικές του τρόπου που ο Τενεσσή αντικρίζει την ίδια τη ζωή.
-----------
Η μετάφραση είναι της Εύης Γεωργούλη
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς συνήθιζε να αλιεύει τη θεματική του αλλά και τους χαρακτήρες των ηρώων του μέσα από την καθημερινότητα. Πίστευε πάντοτε πως πίσω από την ανωνυμία της καθημερινότητας κρύβεται μια ένταση και μια ιδιαιτερότητα που «γράφουν» την ιστορία της ίδιας της ζωής. Πάνω σε αυτή την απαράβατη αρχή βασίστηκε η επιτυχία του θεατρικού του έργου εν γένει. Και πάνω στην ίδια αρχή είναι βασισμένη και τούτη εδώ η αυτοβιογραφία και το γοητευτικό, συναρπαστικό θα λέγαμε, ξετύλιγμα της δικής του ιδιαιτερότητας και καθημερινότητας.
Ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς γνωρίζει την αξία του έργου του πολύ καλά. Έτσι, φροντίζει να βάλει στην άκρη τις όποιες διαθέσεις για βαθυστόχαστη αναφορά στα έργα αυτά, και ξεκινά ένα συναρπαστικό πήγαιν' έλα στα στιγμιότυπα της προσωπικής του ζωής. Αφοπλιστικά ειλικρινής, μας βάζει στο κλίμα των ερωτικών του αναζητήσεων, μας προβάλλει τις σχέσεις του με την αδελφή του Ρόουζ και την μητέρα του Μις Εντουίνα, φιλίες και έχθρες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των καλλιτεχνικών κύκλων της Νέας Υόρκης, φαινομενικά ασήμαντες και συχνά φαιδρές, κατά βάθος όμως ενδεικτικές του τρόπου που ο Τεννεσσή αντικρύζει την ίδια τη ζωή. Το πορτρέτο μιας πολύβουης και πολυτάραχης ζωής συμπληρώνεται με μια εκ βαθέων αναφορά στα ψυχολογικά του σκαμπανεβάσματα, σε μιαν εξομολόγηση που κυριολεκτικά συγκινεί και συγκλονίζει.
Εν τέλει έχουμε το μανιφέστο ενός επαναστάτη με αιτία, τόσο στο καλλιτεχνικό πεδίο όσο και στο πεδίο της καθημερινής ουσιαστικής επιβίωσης.
Από το greekbooks.gr
ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΙΑΜΣ
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Τόμας Λάνιερ -όπως ήταν το πραγματικό του όνομα- γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισσισσιππή. Σπούδασε στο Μισούρι, στο Σαιν Λιούις και στην Αϊόβα. Την περίοδο της φοιτητικής του ζωής γράφει και το πρώτο του θεατρικό έργο, "Κάιρο! Σαγκάη! Βομβάη!" Ακολούθησαν: "Τα Αμερικάνικα μπλουζ", "Το μεγάλο αντίο", "Η Μάχη αγγέλων" και το έργο - σταθμός, "Ο επισκέπτης", που παίχτηκε στο Σικάγο και στη Νέα Υόρκη με μεγάλη επιτυχία και το οποίο απέσπασε το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης. Αναγνωρισμένος συγγραφέας πια, ο Ουίλιαμς συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να γράφει και οι επιτυχίες έρχονται η μία μετά την άλλη. Από το 1947 έως το 1961 γράφει έργα που έμελλε να γίνουν μεγάλες επιτυχίες και να παίζονται μέχρι σήμερα, με την ίδια απήχηση στο κοινό: "Καλοκαίρι και καταχνιά", "Λεωφορείον ο Πόθος", "Τριαντάφυλλο στο στήθος", "Λυσσασμένη γάτα", "Ο Ορφέας στον Άδη", "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι", "Γλυκό πουλί της νιότης", "Η Νύχτα της Ιγκουάνα". Τα έργα του αμερικανού συγγραφέα χαρακτηρίζονται από απαισιοδοξία και όλα έχουν ως θέμα τους την αποτυχία και στο τέλος την καταστροφή των πρωταγωνιστών. Από το 1962 όμως και μετά τα πράγματα γίνονται δύσκολα γιά το διάσημο συγγραφέα. Τα έργα που γράφει σημειώνουν αποτυχία και καταφεύγει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Πέθανε το 1983 μόνος, μέσα σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη. Άλλα έργα του είναι: "Γυάλινος κόσμος", "Περίοδος προσαρμογής", "Προς κατεδάφισην", καθώς και τα μυθιστορήματα: "Η ρωμαϊκή άνοιξη της κυρίας Στόουν", "Ανδρόγυνε, αγάπη μου", "Αναμνήσεις", κ.ά. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο ενώ έχει τιμηθεί τέσσερις φορές με το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης και δύο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ.
Στην Ελλάδα το έργο του Τεννεσσή Ουίλιαμς είναι ιδιαίτερα αγαπητό και πολλά από τα έργα του έχουν ανεβεί στην ελληνική σκηνή.
Δημοσίευση σχολίου