Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006

No 287

Τα μάτια του αγοριού, όλο περιέργεια και αδημονία, μισοκρυμμένα από τις φωτεινές ανταύγειες, τον ενοχλούσαν και τον σάστιζαν. Ο Τζο είχε βγάλει τη γραβάτα του και είχε ανοίξει το πουκάμισό του. Και τώρα με μια καθαρή ατσαλένια χτένα, έφτιαχνε προσεκτικά τα μαλλιά του, ένα ίσιο μεταξωτό ξανθό κοτσιδάκι. Κοίταξε κι αυτός επίμονα τον Κάτωνα, επίμονα αλλά και έντονα, τόσο που δεν μπορούσε να χάσει τον αυτοέλεγχο και να ξεσπάσει σε ένα γέλιο τρελό. Ο Κάτωνας σκίρτησε απ’ τον πόθο, ένιωσε την ανάγκη να τον αγγίξει.

Iris Murdoch: Ερρίκος και Κάτωνας (Χατζηνικολή)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Από το site της Πρωτοπορίας:

Ερρίκος και Κάτωνας: Δυο τρομερά παιδιά.
Αυτοεξόριστος, αποξενωμένος από κάθε δεσμό, αποτυχημένος στις νεανικές φιλοδοξίες του, ο Ερρίκος επιστρέφει από την Αμερική για να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του πρωτότοκου, χαρισματικού αδελφού του που είχε στο μεταξύ πέσει θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Παλεύοντας με τις σκιές και τα φαντάσματα ενός σκληρού οικογενειακού παρελθόντος που είχε βαθιά πληγώσει την παιδική του ψυχή, αρνείται να αποδεχτεί τον δυσβάσταχτο πλούτο και τον προγονικό πύργο που του αφυπνίζουν πληγές και νεανικά τραύματα αξεπέραστα.
~~~~~~~~~~~~

Από το eone.gr

Η Άιρις Μέρντοχ υπήρξε ένα από τα γοητευτικότερα κορίτσια της εποχής της -όλοι την ερωτεύτηκαν- και έζησε μια πολυτάραχη και γεμάτη ζωή. Η «Ντέιμ» Άιρις Μέρντοχ πέρασε, διαδοχικά, από τα στάδια της μποέμικης ζωής, του κομμουνισμού, της δημοσιοϋπαλληλίας, εργάστηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Αυστρία, έγινε πανεπιστημιακή καθηγήτρια και με δύο λόγια πέρασε από τις φουρτούνες μιας αχαλίνωτης νιότης στις ηρεμίες της ωριμότητας και της σοφίας. «Η πραγματική ζωή είναι ασύγκριτα περισσότερο παράδοξη από το μυθιστόρημα» έγραψε σε κάποιον από τους φίλους της. Η ζωή της Μέρντοχ, όπως και τα βιβλία της, ήταν γεμάτη από εξωφρενικά πάθη και δυνατούς δεσμούς με μερικούς από τους πιο εμπνευσμένους διανοητές, καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές του καιρού της.
~~~~~~~~~~~~

Η μετάφραση του βιβλίου είναι της Τερέζας Βεκιαρέλη