Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2010

No 669

Alberto Pancorbo (Ισπανία)

Χθες το πρωί, στο διάδρομο του ακτινολογικού, γυμνός, καθισμένος πάνω σ’ ένα κυλιόμενο κρεβάτι, με το κάτω μέρος του σώματος σκεπασμένο μ’ ένα σεντόνι, ένας νεαρός άντρας πασαλειμμένος με ξεραμένα αίματα. Ένας λευκός επίδεσμος πάνω στη σπονδυλική στήλη. Θα πρέπει να του ‘καναν παρακέντηση. Δε θέλει να ξαπλώσει, αντιστέκεται, ακουμπάει τα χέρια πίσω για να στηρίζεται. Όλα είναι θεσπέσια σ’ αυτό το κορμί: η δύναμη και η φινέτσα του, η συναρμογή των χεριών του στους ώμους… Όταν ξαναβρίσκω την ερωτική συγκίνηση είναι σαν να ξαναβρίσκω λίγη ζωή σε τούτο το λουτρό θανάτου.

Hervé Guibert: Ο υπηρέτης μου κι εγώ (Λιβάνης)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

«Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως ο υπηρέτης μου θα μ’ αγαπούσε. Υπολόγιζα, απ’ τη στιγμή που τον έκανα υπηρέτη μου, ότι μάλλον θα με μισούσε. Ήταν ένας αργόσχολος νεαρός που, εντελώς τυχαία, είχε πάρει τον πρώτο ρόλο σε κάποια ταινία, και από τότε δεν είχε άλλη πρόταση από κανένα σκηνοθέτη. Είχα την ατυχή έμπνευση, εκείνο το απόγευμα, να χωθώ σε μια σκοτεινή αίθουσα».


Ο Γάλλος συγγραφέας Ερβέ Γκιμπέρ γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου το 1955 και πέθανε από AIDS στις 27 Δεκεμβρίου του 1991. έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων Στο Φίλο που δε μου Έσωσε τη Ζωή και το Πρωτόκολλο της Θλίψης. Σε συνεργασία με τον Πατρίς Σερό έγραψε το σενάριο της ταινίας Έρωτες Ανδρών, που συμμετείχε επίσημα στο Φεστιβάλ Καννών το 1983 και το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο Cesar (βραβείο καλύτερου σεναρίου).

www.livanis.gr