Για τον άνδρα, ο ευνούχος ήταν σε θέση να υποκαταστήσει την ποθητή γυναίκα. Μάλιστα πρόσφερε και περισσότερα! Ο ευνούχος έχει απαλό σώμα και άτριχο σαν το γυναικείο’ η φωνή του είναι συχνά σαγηνευτική. Ως ερωτικό αντικείμενο έχει – περίπου – τις ίδιες ιδιαιτερότητες με τη γυναίκα, ενώ ενδεχομένως διαθέτει μεγαλύτερη φαντασία στα ερωτικά παιχνίδια. Επιπλέον, από τη σκοπιά της σχέσης, ο ευνούχος δεν έχει τις απαιτήσεις μιας γυναίκας, τον συχνά προκλητικό χαρακτήρα της, δεν εγείρει αξιώσεις, δεν επιτίθεται στον άνδρα, ούτε είναι πνεύμα αντιλογίας, όπως συνηθίζουν οι γυναίκες. Ο ευνούχος – ως εραστής και υποτακτικός – αντιπροσώπευε σε όλες τις εποχές και σε όλους τους πολιτισμούς τον θαυμαστό και αποτρόπαιο θρίαμβο του μισογυνισμού. Λαμβάνοντας υπόψη τις συμφορές που από την εποχή των πρωτοπλάστων προξένησε η γυναίκα στον άνδρα, τι καλύτερο θα μπορούσε ο τελευταίος να επιθυμήσει από ένα ον ίδιο μ’ αυτόν, αλλά πλήρως αποστερημένο από το απειλητικό εκείνο όργανο που καθιστά τον άλλο ισότιμο του;
.
Βάννα ντα Αγγέλις: Οι ευνούχοι. Η εκπληκτική και απόκρυφη ιστορία τους (Περίπλους)
Βάννα ντα Αγγέλις: Οι ευνούχοι. Η εκπληκτική και απόκρυφη ιστορία τους (Περίπλους)
3 σχόλια:
H περιγραφή του βιβλίου από τις εκδόσεις Περίπλους:
Όχι μόνο δούλοι, εραστές, εκδιδόμενοι και φύλακες του χαρεμιού, αλλά και πολεμιστές, μύστες, ιερείς, ήρωες, υψηλοί αξιωματούχοι, λεπταίσθητοι καλλιτέχνες, και ισχυροί ηγεμόνες. Εκατομμύρια ευνούχοι έζησαν στις αυλές, στους ναούς, στα παλάτια των ισχυρών και, έως το 1922, μέσα στο ίδιο το Βατικανό. Μορφές οικτρές, αλλά και υψηλού κύρους, φρίκης και αγιοσύνης, οι ευνούχοι συνενώνονται με το ατέλειωτο πλήθος των "διαφορετικών" που η Ιστορία καταδίκασε στο περιθώριο. Όμως οι ευνούχοι τις πιο πολλές φορές απέδειξεν ότι ήξεραν να βγαίνουν από το περιθώριο και να γίνονται πρωταγωνιστές. Η εκπληκτική, σκοτεινή, απόκρυφη και εν πολλοίς άγνωστη ιστορία των ευνούχων ξεκινάει με την ιστορία της ανθρωπότητας. Διασχίζοντας την Αίγυπτο και την Κίνα, τη Ρώμη και το Βυζάντιο, τη Ρωσία και την Ινδία, αγγίζει κάθε τόπο και κάθε εποχή και φτάνει μέχρι τη δική μας. Ευνουχισμένοι από άλλους ή αυτοευνουχισμένοι οι ευνούχοι ποτέ δεν παραιτήθηκαν από την απόλαυση των αισθήσεων και του ερωτισμού. Αντίθετα αγάπησαν και αγαπήθηκαν από άντρες και γυναίκες. Και συχνά, οι αγάπες αυτές ήταν παράφορες, σκανδαλιστικά παθιασμένες.
Aπό το mic.gr
Παρά το πλήθος των βιβλίων που διαβάζω και παρά την ικανοποίηση που μου προσφέρουν μερικά από αυτά, λίγα είναι τα βιβλία που με αναγκάζουν να γράψω δυο κουβέντες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πρώτη φορά που η ανάγνωση ενός βιβλίου μου προκάλεσε τέτοια ταραχή ΟΧΙ αποκλειστικά εξαιτίας του περιεχομένου του.
Το θέμα της Ντε Αγγέλις είναι ιδιαίτερο και δεν υπάρχουν πολλές παρόμοιες μελέτες στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Ο τίτλος του είναι ακριβής και κατατοπιστικός. Ποιος ονομάζεται ευνούχος; Γεννιούνται ευνούχοι; Ποιες είναι οι πρώτες αναφορές σε ευνούχους στα αρχαία κείμενα; Ποιοι είναι οι διασημότεροι ευνούχοι της ιστορίας; Γίνονται σήμερα ευνουχισμοί; Τα αυθόρμητα ερωτήματα απαντούνται μέσα σε λίγες σελίδες. Απαντούνται επίσης ερωτήματα που δεν περνούν καθόλου από το μυαλό του μέσου αναγνώστη: Υπάρχουν σέκτες αυτοευνούχων και ποιος ο ρόλος τους; Οι Έλληνες ήταν από τους λίγους που δεν γούσταραν τον ευνουχισμό; Ο ευνουχισμός είναι θεραπεία; Από που προέρχεται η λέξη χαρέμι; Πάτερ, να αυτοευνουχιστώ;
Το θέμα από μόνο του είναι δυνατό και γεμάτο από ιστορικές, κοινωνικές και θρησκευτικές αναφορές ώστε να κρατά συνεχώς το ενδιαφέρον στα ύψη. Η Ντε Αγγέλις κυριολεκτικά μας βομβαρδίζει με πληροφορίες και παραπομπές. Ερωτισμός, παράνομοι δεσμοί, καστράτοι τραγουδιστές, πολεμιστές, παγανισμός, ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, ισλάμ, άπω ανατολή, τα πάντα συνθέτουν ένα εξαιρετικό έργο με κεντρικό ήρωα τον ευνούχο στο χώρο και στο χρόνο.
Αυτά για το περιεχόμενο. Γιατί, όπως είπα και στην αρχή, το βιβλίο λειτουργεί και υπογείως. Το διάβασα με τη ψυχή στο στόμα και έχω την εντύπωση ότι το ίδιο θα νιώσουν όλοι οι άρρενες αναγνώστες που νιώθουν τους όρχεις και το πέος τους ως ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο τμήμα του σώματος. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι που ονομάζεται δύναμη της υποβολής αλλά από τις πρώτες κιόλας σελίδες άρχισα να νιώθω άβολα. Συχνά άπλωνα το χέρι μου για να διαπιστώσω ότι όλα ήταν στη θέση τους. Λίγα σκίτσα με διαφόρους τύπους ευνούχων, η απάθεια των "μαύρων ευνούχων" που τους έχουν κόψει όρχεις και πέος, το μαρτύριο αυτών που τους είχαν κόψει μόνο το πέος αλλά όχι τους όρχεις με αποτέλεσμα να έχουν ορμές που δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν, ο θλησίας, ο θλιβίας, ο σπάδωνας... Με το που ξεκίνησα το κεφάλαιο με τις μεθόδους ευνουχισμού νόμιζα ότι ανά πάσα στιγμή θα φρικάρω. Αποφάσισα να το μελετήσω με κλειστά μάτια. Με μικρές εξαιρέσεις το υπόλοιπο βιβλίο το διάβασα με λιγότερη ένταση αλλά μέχρι και την τελευταία σελίδα του ένιωθα μια αόριστη απειλή [Ένας τύπος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του διαβάζει ένα βιβλίο για ευνούχους και στο κεφάλαιο "Ευνουχισμοί που παραμένουν άλυτα μυστήρια" ανακαλύπτει ότι ο συγγραφέας περιγράφει μια περίπτωση για έναν τύπο που διάβαζε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ένα βιβλίο για ευνούχους και ξαφνικά ανακάλυψε ότι οι όρχεις του είχαν κάνει φτερά].
Η ιστορία των ευνούχων της Ντε Αγγέλις είναι κυριολεκτικά απόκρυφη και εκπληκτική. Οι αναγνώστες που ψάχνουν για τέτοια θέματα θα ενθουσιαστούν από τις ιστορικές αναφορές και την εξαντλητική βιβλιογραφία. Πιθανώς να διαβάζεται πιο εύκολα από γυναίκες. Η αφελής διαπίστωση ότι "η ανάγνωσή του θέλει... όρχεις" αποτελεί στη συγκεκριμένη περίπτωση σχήμα οξύμωρο.
Aπό την εφημερίδα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ του Αιγίου, 27/10/2005:
Η ανθρώπινη ιστορία. Μια απέραντη λίμνη, ύπουλη και ανεξερεύνητη. Γιατί δεν είναι μόνο τα γεγονότα, οι χρονολογίες, τα πρόσωπα, όσο είναι οι πράξεις του παρελθόντος, οι ιδέες, τα ήθη. Στο απατηλό της καθρέφτισμα βλέπουμε όσα αντέχουμε κι όχι όλη την σκληρή πραγματικότητα. Κι όμως, “με το φως του παρελθόντος, γνωρίζουμε τη θέση μας στο παρόν και μπορούμε να προεικάσουμε το στίγμα μας στο μέλλον” όπως έχει γραφθεί.
Η Ιταλίδα συγγραφέας Βάννα ντε Αγγέλις υπογράφει το “Οι Ευνούχοι , η εκπληκτική και απόκρυφη ιστορία τους” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Περίπλους. Μια βάρβαρη μαχαιριά, αιώνες τώρα, πρόσθεσε στα δύο φύλα κι ένα τρίτο, αυτό των ευνούχων, το ατελείωτο πλήθος των “διαφορετικών” που η Ιστορία καταδίκασε στο περιθώριο και που περιλαμβάνει και τους “θλιβίες”, “θλησίες” και “σπάδωνες”. Όλοι τους θύματα μιας ανεξήγητης βαρβαρότητας, υποταγμένοι για πάντα στο βασανιστή τους. Η Βάνα ντε Αγγέλις μας αποκαλύπτει την σκοτεινή και εν πολλοίς άγνωστη ιστορία τους που ξεκινά με την ιστορία της υπόλοιπης ανθρωπότητας.
Να ήταν η θρυλική Σεμίραμις που πρώτη ακόνισε τη λεπίδα ή ο Κύρος ο Μέγας ο Εκτομίας, που πρώτος καταγράφηκε;
Η συγγραφέας με ξεχωριστή ευαισθησία, ξετυλίγει την πραγματεία της, ερευνώντας κάθε ιστορική πηγή, μεταβάλλοντας ένα επώδυνο θέμα σ' ένα άκρως ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Δούλοι, εραστές, φύλακες των χαρεμιών αλλά και πολεμιστές, μύστες, ιερείς, ήρωες υψηλοί αξιωματούχοι, λεπτεπίλεπτοι καλλιτέχνες και ισχυροί ηγεμόνες. Εκατομμύρια έζησαν στις αυλές, στους ναούς, στα παλάτια και ως το 1922, μέσα στο ίδιο το Βατικανό ως castratti τραγουδιστές. Αίγυπτος, Κίνα, Ρώμη, Βυζάντιο, Ρωσία, Ινδία, ο ευνούχος βαδίζει από εποχή σε εποχή και από χώρα σε χώρα, με το βήμα του βαρύ από την μόνιμη πληγή που τον σακατεύει. Μάθετε για όλες τις φρικαλέες μεθόδους ευνουχισμού, για την υποδούλωση του υποκείμενου ή ως θεραπεία, την ιερότητα του αυτοευνουχισμού για τη σέκτα των Σκόπτσι, τους ανίσχυρους νόμους για την κατάργηση του και γιατί οι Έλληνες χαρακτηρίζονται “ηδονοβλεψίες της αρχαιότητας”. Πίσω και πάνω απ' όλα κρύβεται η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και τα οικονομικά συμφέροντα δυστυχώς “η ιστορία επαναλαμβάνεται”. Γι' αυτό είναι χρήσιμο να μαθαίνουμε το παρελθόν. Η γνώση είναι δύναμη.
ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
Δημοσίευση σχολίου